بازار قزوين داراي چهار درب است و هر درب به يك تيمچه باز مي شود. اين بازار مجموعه اي از آثار تاريخي و بناهاي قزوين را در خود جاي داده است. مسجد النبي ، كاروانسراي سعد السلطنه ، سراي وزير ، تيمچه حاج سيد كاظم و تيمچه سرباز از جمله اين آثار هستند.

خانه خوشنويسان قزوين ، تيمچه درويش مهدي ، سراي شاه و سراي نگار السلطنه نيز در اين بازار واقع شده اند. اگرچه عمر بازار قزوين به ده قرن مي رسد ، اما در دوره صفويه گسترش يافت و هر قسمت از آن متعلق به يك انجمن صنفي خاص است.

شهر قزوين روزگاري بيش از 100 آب انبار داشت ، به همين دليل از آن به عنوان شهر آب انبارها  ياد مي شود. وجود اين همه آب انبار در قزوين به اين دليل است كه اين شهر از زمان هاي بسيار دور كم آب بوده است و افراد ثروتمند و توانمند اين شهر در طول صدها سال گذشته و در دوره هاي مختلف براي مصارف عمومي اين مخازن را ساخته اند.

آب انبار سردار بزرگ ، كه بزرگترين آب انبار تك گنبدي در ايران است ، آب انبار سردار كوچك ، آب انبار آقا ، آب انبار مسجد جامع ، آب انبار حاج كاظم و آب انبار حاج حكيم ، آب انبار حاج ابراهيم و آب انبار ملاورديخاني از معروف ترين آب انبارها هستند.

بيشتر اين آب انبارها در قسمت قديمي و مركزي شهر قرار دارند و مي توانيد هنگام بازديد از بازار و خيابان سپه قزوين آنها را ببينيد و لذت ببريد.

مسجد جامع قزوين بنايي 4 ايواني است كه در خيابان سپه "شهداي فعلي"  قزوين واقع شده است. در حقيقت اولين خيابان شهر در كنار مهمترين مسجد جامع شهر ساخته شده است. در سال 192 هجري قمري ، هارون الرشيد دستور ساخت اين بنا را در خرابه هاي يك آتشكده داد. مسجد جامع قزوين داراي دوره هاي تاريخي مختلفي است. در زمان حمله مغول بخش هايي از مسجد ويران شد ، اما صفويان و قاجار آن را ترميم كردند.

 سبك معماري مسجد نشانه هايي از معماري صفويه و سلجوقي را همزمان نشان مي دهد. گنبد مسجد يكي از زيباترين گنبدهاي فيروزه اي را بين مساجد جامع داراست. مسجد جامع قزوين داراي چهار ورودي و چهار صحن است و گنبد در قسمت جنوبي مسجد واقع شده است. محراب زيباي مسجد از مرمر ساخته شده و اطراف آن با كاشي هاي رنگي جلا داده شده است. همچنين يك منبر سنگي زيبا در كنار محراب وجود دارد. ديواره هاي منبر گنجينه اي از كتيبه هاي گچ بري شده  است. مسجد جامع يكي از زيباترين مكان هاي قزوين است كه بازديد از آن را نبايد فراموش كنيد.

تنها كاخ باقي مانده از كاخ هاي صفوي در قزوين كاخ چهلستون است. چهلستون از زمان شاه طهماسب تا زمان حكومت قاجار به عنوان عمارت كلاه فرنگي شناخته مي شد. شاه طهماسب صفوي سفارش ساخت يك باغ مربع شكل ، به همراه عمارت باشكوه و يك سالن زيبا ، ايوان و استخر در شهر قزوين را داده بود. نتيجه آن عمارت زيباي كلاه فرنگي بود. در دوره قاجار ، محمد باقر سعد السلطنه، كلاه فرنگي را بازسازي كرد و نام آن را چهلستون گذاشت. حفظ بسياري از اماكن ديدني قزوين به دليل سعد السلطنه است.

اين كاخ يك عمارت هشت ضلعي در دو طبقه با مساحت تقريباً 500 متر است. نقاشي هاي روي ديوارهاي چهلستون نمونه اي بي نظير از مكتب نگارگري قزوين است. تاريخ گذشته اين بنا را مي توان در نقاشي ها نيز مشاهده كرد. از نقاشي هايي با آب طلا در دوره صفويه گرفته تا نقاشي هاي مكتب افشاري در زمان سلطنت نادرشاه.

حضور نقاشي هاي قاجار با اينكه به قرن معاصر نزديك ترند در كاخ كمرنگ تر است. اين عمارت در سال 1334 در فهرست آثار تاريخي ايران به ثبت رسيده است. موزه خوشنويسي قزوين نيز در كاخ چهلستون در اين شهر واقع شده است.

كليساي كانتور كه به "برج ناقوس" نيز معروف است ، توسط يك شركت روسي در قزوين تحت عنوان كليساي روس در اواخر دوره ناصرالدين شاه قاجار ساخته شد. اين كليسا ارتدوكس است.

پس از سفر ناصرالدين شاه به فرنگ ، ساخت و ساز جاده در ايران مورد توجه قرار گرفت و به منظور ارتباط پايتخت به اروپا ، جاده هاي شوسه بين شهرهاي ايران ساخته شد.

اين كليساي كوچك مانند ساير كليساها داراي طرح صليبي است و محراب آن به سمت شرق قرار دارد. ورودي كليسا در ضلع غربي آن قرار دارد و فضاي ورودي با يك سقف شيب دار و در ورودي را شامل مي شود. پس از ورودي ، سالني در جلوي آن وجود دارد كه ناقوس كليسا با ارتفاع حدود يازده متر در بالاي آن قرار دارد.

حياط كليسا داراي ايوان آجري است و سنگ قبرهاي سنگي را مي توان در حياط آن ديد. يكي از مقبره ها ، كه با سنگ هاي سياه مشخص شده است ، متعلق به يك مهندس روسي به نام نيكلاي الكساندروويچ است كه در سن 39 سالگي در سال 1285 درگذشت. علاوه بر اين سنگ قبر، يك سنگ ديگر نيز در حياط كليسا وجود دارد كه متعلق به يك خلبان روسي است. گفته مي شود هواپيماي وي در طول جنگ جهاني اول در اطراف شهر سقوط كرده است و پيكر اين خلبان در داخل كليسا به خاك سپرده شده است.

قزوين يكي از شهرهاي ايران است كه در بخش مركزي اين كشور قرار دارد و در گذشته مدتي پايتخت ايران بوده است. شهر قزوين ، مركز استان قزوين ، در ارتفاع 278،1 متر از سطح دريا واقع شده است.

تاريخ و خاستگاه شهر قزوين به دوره ساسانيان برمي گردد ، زماني كه به دستور شاه ساساني شاپور شكوفا شد. قزوين ، بزرگراه اقتصادي جاده ابريشم ، سالهاست كه گذرگاه معامله‌گران و تجار بوده و كالاهاي خود را از شرق به غرب حمل مي كردند.

قزوين به مدت 57 سال در دوره صفويه پايتخت ايران بود و از اين رو داراي اماكن و موزه هاي تاريخي بسياري است. قزوين پايتخت بزرگ خوشنويسي در ايران است و مير عماد قزويني را مي توان به عنوان يكي از خوشنويسان معروف خط فارسي نام برد. قزوين از نظر تعداد بناهاي تاريخي رتبه اول را در ايران و در رتبه سوم جهان قرار دارد كه از اين آثار كهن و باستاني گوناگون مي‌توان كاروان‌سراي سعدالسلطنه، مسجد جامع قزوين، ميمون قلعه، حمام قجر، آب انبار سردار، پيغمبريه، كاخ چهل‌ستون، امامزاده حسين و خيابان سپه )اولين خيابان ايران) نام برد.